در این قسمت از مجموعه نکات طراحی بازی، به موضوع هوش مصنوعی و اهمیت قابل پیشبینی بودن آن در عین پیچیده بودنش، میپردازیم. همچنین نمونه هایی برای این نکته در دنیای بازی، معرفی میکنیم و نظر شما را در این باره جویا میشویم.
هوش مصنوعی
در مقالههای قبلی از مجموعه نکات طراحی بازی به این موضوع اشاره کردیم که واقعگرایی چیز خوبی نیست و ما نباید فراموش کنیم که در حال ساخت یک بازی هستیم و قرار است که حس و حال خوبی را به بازیکن خود بدهیم. هوش مصنوعی بازی از این قضیه مستثنی نیست. هوش مصنوعی بازی نباید بسیار ساده باشد تا بازیکن حس نکند که عکس العمل های بازی احمقانه است بلکه باید آن قدر پیچیده باشد که بازیکن را به خودش مشغول کند و او مثلاً حس کند که دشمنانش واقعاً فکر میکنند و واکنش های به جایی دارند. در عین پیچیدگی نباید این را فراموش کنیم که هوش مصنوعی بازی باید قابل پیشبینی باشد. این به بازیکنان این امکان را میدهد تا حرکات خود را برنامهریزی کند و به درستی خود را برای موقعیت های مختلف آماده کند.
نمونه
در بازی Watch Dogs 2 شما میتوانید روی دیوارها ابزاری را کارگذاری کنید تا حواس نگهبانان را به سوی خود پرت کند. این تکنیک در این بازی همیشه جواب میدهد؛ در حالی که در دنیای واقعی ممکن است یکی از سربازان شک کند و به دنبال دیگری نرود و به بررسی محیط بپردازد. چنین چیزی کار را برای بازیکن بسیار سخت میکند. حالتی که این مکانیک در این بازی دارد باعث میشود، بازیکن بتواند استراتژی مناسبی را برای پشت سر گذاشتن مرحله در پیش بگیرد. در ویدیو بالا، در مورد این موضوع بیشتر صحبت کرده و بخش هایی از این بازی را نمایش دادهایم.
شما هم مثالهایی را برای شیوه های استفاده از این نکته در بازیها، بگویید.
با انتقادات و پیشنهاداتتان کمک کنید تا ما بهتر شویم.