‌در این قسمت از مجموعه نکات طراحی بازی، به موضوع پرش در بازی و اینکه چگونه می‌توان آن را بهبود بخشید، می‌پردازیم.‌ ‌همچنین نمونه هایی برای این نکته در دنیای بازی، معرفی می‌کنیم و نظر شما را در این باره جویا می‌شویم.‌

بهبود پریدن

مکانیک پرش همانگونه که در مقالات قبلی هم به آن اشاره کردیم، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ خصوصاً در بازی های پلتفرمر. یکی از روش‌های مرسوم برای طراحی مکانیک پرش، این گونه است که طراح بازی را به گونه‌ای می‌سازد که تنها زمانی که بازیکن بر روی زمین است، بتواند بپرد. برای این منظور برای بازی منطقی را تعریف می‌کند که اگر مثلا بازیکن بر روی زمین قرار داشت، بتواند بپرد. به ظاهر این مکانیک مشکلی ندارد و به درستی پیاده شده است. اگر قصد شما واقع گرایانه بودن است، باید به همین طریق این مکانیک را در بازی خود پیاده کنید. اگر در حال ساخت یک بازی پلتفرمر هستید اما باید بدانید که چنین چیزی به تجربه بازی شما لطمه می‌زند. فرض کنید که بازیکن لحظه‌ای قبل از برخورد با زمین space یا هر دکمه دیگری که برای پرش تعیین کرده‌اید را فشار دهد. نتیجه چه خواهد بود؟بازیکن نخواهد توانست پرش مورد نظرش را انجام دهد؛ زیرا بازیکن بر روی زمین قرار ندارد و طبق منطقی که تعریف کرده‌ایم، نمی‌تواند بپرد. شاید لحظه‌ای کوتاه و بسیار کم بوده و بازیکن متوجه این که روی زمین نیست، نبوده است و گمان کرده که بازی شما نسبت به ورودی او واکنشی نشان نداده و این حس بدی را به او منتقل می‌کند. به گونه‌ای بازی را باید طراحی کنید که قبل از فرود بر روی زمین، بازی آماده شنیدن ورودی از بازیکن باشد. یک روش خوب این است که بازیکن را پیش از فرود آمدن بر زمین ذخیره کنید و وقتی که او بر روی زمین فرود آمد خروجی را نمایش دهید یعنی اگر یک لحظه قبل از برخورد با زمین دکمه space را فشار داد، بعد از برخورد با زمین پرش صورت گیرد.

در ویدیو بالا، در مورد این موضوع بیشتر صحبت کرده و بخش هایی از بازی ها را نمایش داده‌ایم.

شما هم مثال‌هایی را برای شیوه های استفاده از این نکته در بازی‌ها، بگویید.

با انتقادات و پیشنهاداتتان کمک کنید تا ما بهتر شویم.